อาร์เอ็มเอส ควีนเอลิซาเบธ (อังกฤษ: RMS Queen Elizabeth) เป็นเรือเดินสมุทรของสายการเดินเรือคูนาร์ด ไลน์ ร่วมกับอาร์เอ็มเอส ควีนแมรี ให้บริการเรือเดินสมุทรหรูหรารายสัปดาห์ระหว่างเซาแธมป์ตัน ในสหราชอาณาจักร แชร์บูร์ก ในฝรั่งเศส และนครนิวยอร์ก ในสหรัฐอเมริกาในระหว่างกำลังก่อสร้างในช่วงกลางทศวรรษที่ 1930 โดยอู่ต่อเรือจอห์น บราวน์ แอนด์ คอมพานี ที่เมืองไคลด์แบงก์ ประเทศสกอตแลนด์ รหัสของโครงการดังกล่าวรู้จักกันในชื่อ "Hull 552" เปิดตัวเมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2481 ได้รับการตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนี ด้วยการออกแบบที่ปรับปรุงตามเรืออาร์เอ็มเอส ควีนแมรี เรือควีนเอลิซาเบธจึงมีขนาดที่ใหญ่กว่าเล็กน้อย จึงเป็นเรือบรรทุกผู้โดยสารที่ใหญ่ที่สุดที่เคยสร้างในเวลานั้น นอกจากนี้ ยังมีเป็นเรือตรึงหมุดที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาเมื่อพิจารณาจากน้ำหนักบรรทุกรวม เรือควีนเอลิซาเบธเข้าประจำการครั้งแรกในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2483 ในฐานะเรือลำเลียงพล ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง และในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2489 ก็ได้เข้าประจำการในฐานะเรือเดินสมุทรด้วยความนิยมที่ลดลงการเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกด้วยเรือ เรือทั้งสองลำจึงถูกแทนที่ด้วย เรืออาร์เอ็มเอส ควีนเอลิซาเบธ 2 (RMS Queen Elizabeth II) ที่มีขนาดที่เล็กกว่าและประหยัดกว่า ซึ่งเดินทางเที่ยวปฐมฤกษ์ในปี พ.ศ. 2512 เรือควีนอลิซาเบธ ถูกปลดประจำการและเดินทางไปยังนครนิวยอร์กเป็นเที่ยวปัจฉิมฤกษ์เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2511 แล้วถูกย้ายไปที่พอร์ตเอเวอร์เกลดส์ รัฐฟลอริดา และเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ซึ่งเปิดในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2512 แต่ธุรกิจไม่ประสบความสำเร็จและได้ปิดตัวลงในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2513 ในที่สุด เรือควีนอลิซาเบธก็ถูกขายให้กับ ตง จ้าวหรง นักธุรกิจชาวฮ่องกง ผู้ซึ่งตั้งใจจะเปลี่ยนให้เป็นเรือสำราญของมหาวิทยาลัยลอยน้ำชื่อ มหาวิทยาลัยซีไวส์ (Seawise University) ในปี พ.ศ. 2515 ขณะที่กำลังซ่อมแซมเรือที่ท่าเรือฮ่องกง ได้เกิดไฟไหม้ขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ และเรือก็อัปปางลงด้วยน้ำที่ใช้ดับไฟ ในปีต่อมาซากเรือถูกมองว่าเป็นอุปสรรคต่อการขนส่งในพื้นที่ และในปี 2517 และ 2518 ซากเรือบางส่วนก็ถูกทิ้งไว้ในพื้นที่